امید کاذب
النینو در راه است. جدای از خسارتهای جانی و مالی، نمیدانم مسئولان میراث فرهنگی تدبیری برای جلوگیری از آسیبرسانی این پدیده به آثار و بناهای تاریخی اندیشیدهاند یا نه. بههرحال، بناها نگراناند.
یک بنای شهیر تاریخی، در هیاهوی سرد بورانها
خم به طاق کمان نیاورده، تاب آورده صد زمستان را
تاب آورده زیر برف سرد، سقفهایش ولی ترک خوردهست
بعد سرما، تحمل گرما، تحت جبر طبیعت آنجا
.
.
"یک زمستان سخت در پیش است"، گفت و افزود مجری اخبار:
"یک زمستان سخت و بیمانند، یک زمستان برفوبارانزا"
توی فکری عمیق میلولید، سازهی کهنه - این غزلپرور -
دستهایش به آسمان رو زد، بود در گِل ولی کماکان پا
سازه حالا شدید میلرزد، او تصور نموده روزی را
زیر انواع مختلف از درد، فیالمثل سیل و باد و طوفان؛ با...
...با وجود تمام لرزشها، بذر امید در دلش پاشید
دلخوشیهای او فقط اینهاست، عِرق ملی، ستاد بحران، ما!
.
.
تا به پایان این غزل برسم، دستهایم تمام یخ زدهاند
تا نیایی همیشه میپویم، در خیابان شهر، یک نانوا
مهدی فتاحی
1394/8/10
- ۰ نظر
- ۱۰ آبان ۹۴ ، ۱۲:۰۹