چشم‌هایت

دو سال است که ما در شهر گراش استان فارس، در ایام نوروز یکی از خانه‌های قدیمی که به سبک معماری سنتی منطقه ساخته شده باشد را احیا می‌کنیم و به آن جان می‌دهیم. خانه‌ای که امسال برای طرح «خونه کدیم» انتخاب شد، دارای عناصر معماری قاجاری بود. یکی از این عناصر، طاق‌هایی‌ست به شکل دم طاووس که اصطلاحا آن‌ها را طاق طاووسی می‌نامند. این غزل در آن حال‌وهواست:

چشم‌هایت چه نجیبانه مرا عاشق کرد

فارغ از قصه و افسانه مرا عاشق کرد

«آسمان بار امانت نتوانست کشید»

ماجرای غم یک شانه مرا عاشق کرد

می‌خرامی به حیاط دلم و این احوال

کنج ایوانک شاهانه مرا عاشق کرد

می‌سرایم، تو بخوان... شعر گواه من و توست

که شبی خلوت کاشانه مرا عاشق کرد

دیرگاهی‌ست که با خاطره‌ها هم‌زادم

عاقبت خاطر دیوانه مرا عاشق کرد

صورتت خانه و ابروی تو هم‌چون طاقش

طاق طاووسی این خانه مرا عاشق کرد

مهدی فتاحی

1395/1/4 - گراش

غزلی ناب بگویم!

مستفعل مستفعل آن صورت ماه‌ات

مفعول مفاعیل دو چشمان سیاه‌ات

«بگذار زمان روی زمین بند نباشد»¹

با معجزه‌ی ابرو و مژگان سپاه‌ات

آن صورت و این چشم و لب و ابرو و مژگان...

بی‌پرده بگویم که مرا کُشته نگاه‌ات

بی‌پرده که گفتم که مرا کُشته «نگاه‌ات»

الزام به «مو» نیست، تو بگذار کلاه‌ات

در فن غزل هرچه که گفتم به ثنای‌ات

زیبا شده هر واژه که افتاده به راه‌ات

تردید ندارم که تو خوبی و نجیبی

با رفتن و غایب شدن گاه‌به‌گاه‌ات!

در موقع رفتن تو اگر هیچ نگفتی

خوش باش، برو، حادثه‌ی عشق پناه‌ات

بنشینم و از نو غزلی ناب بگویم

یک‌آن تو بیایی و نگاه‌ام به نگاه‌ات...²

مهدی فتاحی

1394/4/28

پی‌نوشت:

1- رویا باقری.

2- برخی مضامین این غزل، از غزلی از خانم فاطمه مردانی برداشت شده است.